En üstün peygamber hangisi?

Müslümanlar arasında merak edilen en üstün peygamber kimdir sorusunu ayetlerle incelediğimiz yazıya hoş geldiniz. Peygamberler Allahın vahyini insanlara ulaştıran seçilmiş kişilerdir. Yüce Allah mesajını iletmek için kendi türümüzden olan bir insanı ilahi kaderle seçmiş ve hayatın anlamını, ölünce ne olacağını açıklamıştır. Dünyanın en önemli sorusu olan "hayatın anlamı nedir, neden buradayız" sorularına cevap getirmişlerdir. Bu açıdan bütün peygamberler çok değerlidir ve hepsi de hürmeti hak eder.

Kuranda peygamber kelimesi yerine nebi ve resul kelimesi geçer. Nebi haber getiren demektir, resul ise elçi demektir. Kurana göre her nebi resuldür çünkü nebiler kendilerine inen kitabı tebliğ ederken resul olurlar. Bu ön bilgiden sonra gelelim en üstün peygamber hangisi sorusuna. Bunun cevabı "herşeyi açıklayan kitap" olan Kuranda mevcuttur.

Peygamberlerin en üstünü kim?

2/136: Deyin ki: "Biz Allah'a; bize indirilene (Kurana), İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve torunlarına indirilene, Musa ve İsa'ya verilen ile peygamberlere Rabbinden verilene iman ettik. Onlardan hiç birini diğerinden ayırdetmeyiz ve biz O'na teslim olmuşlarız."

2/285: Elçi, kendisine Rabbinden indirilene iman etti, mü'minler de. Tümü, Allah'a, meleklerine, Kitaplarına ve elçilerine inandı. "O'nun elçileri arasında hiç birini ayırdetmeyiz. İşittik ve itaat ettik. Rabbimiz bağışlamanı (dileriz). Varış ancak Sana'dır" dediler.

3/84: De ki: "Biz Allah'a, bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve torunlarına indirilene, Musa'ya, İsa'ya ve peygamberlere Rablerinden verilenlere iman ettik. Onlardan hiç biri arasında ayrılık gözetmeyiz. Ve biz O'na teslim olmuşlarız."

4/152: Allah'a ve Resulü'ne inananlar ve onlardan hiç biri arasında ayrım yapmayanlar, işte onlara ecirleri verilecektir. Allah, bağışlayandır, esirgeyendir.

İlgili ayetlerden görüldüğü üzere hep "onlar arasında ayrım yapmayız" dememiz isteniyor. Eğer en üstün peygamber şudur diye bir isim verirseniz ayrım yapmış oluyorsunuz. Bu üstünlük insanların seçeceği birşey değildir çünkü üstünlük manevi derecede saklıdır, derece bakımından kimin üstün olduğunu da Allah bilir. Peygamberlerin üstünlüğü kendisine verilen nimetlerdir. Örneğin isaya verilen mucizeler farklıdır, musaya verilen mucizeler farklıdır.

O peygamberlerin kimini kiminden üstün kıldık. Allah içlerinden bir kısmıyla konuşmuş, bir kısmını da derecelerle yükseltmiştir. Meryem oğlu Îsâ’ya açık deliller verdik ve onu Rûhulkudüs’le destekledik. Allah dileseydi elçilerin ardından gelen insanlar, kendilerine bunca açık delil geldikten sonra birbirine düşüp savaşmazlardı; lâkin farklı yollara yöneldiler. Bu sebeple kimileri iman etmiş, kimileri de inkâr etmişlerdir. Allah dileseydi aralarında savaşmazlardı fakat Allah dilediğini yapar. (Bakara 253)

Eğer kimin üstün olduğuna biz karar verseydik "..Allah ibrahimi dost edindi" (4/125) ayetine bakıp onu seçebilirdik. Yada Musa ile aracısız konuştu o zaman Muse en üstündür diyebilirdik. Yahut İsa ölüyü diriltti en üstün isadır diyebilirdik. Yada kıyamete kadar sürecek şeriatı Muhammed as getirdi en üstün odur diyebilirdik. Tüm bunlar bizim zırvalarımız olurdu. Çünkü üstünlük yarışına girmek onları birbirine rakip yapmaktır. Halbuki hepsi de aynı itikatta olan cennet ehli kişilerdir. Birbirlerine kardeş gözüyle bakarlar, kıyamet günü de cennete birlikte girecekler. Öyleyse neden onları üstünlük yarışına sokalım?

Çocukların "benim babam senin babanı döver" demesi gibi biz de "bizim peygamberimiz sizin peygamberinizden üstün" mü diyeceğiz? Hepsi bizim peygamberimiz değil mi? İbrahim, musa, isa ve diğer Kuranda ismi zikredilen nebiler bizim peygamberimiz değil mi? Hepsini de kabul edip sahip çıktığımıza göre üstünlük yarışına sokup rakip gibi gösteremeyiz. Böyle olması son nebiyi değersizleştirmek anlamına gelmez. Peygamber sevgisi adı altında "en üstün peygamber Hz. Muhammed" dersek diğerleriyle yarıştırmış ve rakip gibi göstermiş oluruz. "Deyin ki" ayetine de isyan etmiş oluruz. Ne dememiz gerektiğini yüce Allah belirlemiş zaten. Bize sadece okuyup örenmek kalıyor. Tek yapmamız gereken daha çok Kuran okumak, derine dalmak. (Bak: Kuranı anlamak için)